Türk tiyatro edebiyatının teorisyeni olarak kabul edilen Namık Kemal, en çok tiyatroyu sevdiğini söyler ve tiyatronun “her şeyden evvel faydalı bir eğlence” olduğu görüşünü tasdiklemekte ve sosyal fayda gütmesi bakımından da önem arz ettiğini vurgulamaktadır.
Kara Belâ, Namık Kemal’in Magosa Kalesinde 1876 yılında yazdığı beş perdelik bir trajedidir.  Eserde, harem ağalarının entrikaları üzerine kurulu yerli bir dram anlatılmaktadır.
Kurgan Edebiyat Yayınları Türk Klasikleri Dizisi’nde yer alan bu tiyatro eseri, bugünkü Türk okuyucularının anlayabilmesi ve değerinin daha çok fark edilebilmesi için üsluba dokunulmadan bazı kelime ve ibarelerde sadeleştirilmeye gidilmiştir.